Η Λουνέλ ανοίγει τις πόρτες της στην Άρια Κομιανού

«Η Λουνέλ ανοίγει τις πόρτες της σε μια καλλιτέχνιδα την οποία ευχαριστούμε εκ των προτέρων θερμά για την ποιότητα της δουλειάς της». Με αυτά τα λόγια του δημάρχου της γαλλικής πόλης Claude Arnaud τυπωμένα στον κατάλογο, ανοίγει πραγματικά τις πόρτες του Salle Louis Feuillade για να πραγματοποιηθεί από τις 5 έως τις 28 Ιουνίου η ατομική έκθεση της διακεκριμένης χαράκτριας Άριας Κομιανού. Ο κ. Arnaud σημειώνει επίσης: «Η Άρια Κομιανού πραγματεύεται τα αγαπημένα θέματά της με μια σημαίνουσα επαναληπτικότητα, εκφράζοντας την ένταση της σκέψης της, χωρίς ωστόσο να σταματήσει να εξελίσσεται, χωρίς να πάψει να ακολουθεί επίμονα τον δρόμο της αναζήτησης».

Η Άρια Κομιανού έλαβε πρόσκληση να εκθέσει στη Λουνέλ, μετά τη βράβευσή της σε διαγωνισμό ex libris που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος «Les Amis du Fonds Medard» που εδρεύει εκεί, μεταξύ δεκάδων καλλιτεχνών από πολλές χώρες. Αυτό είναι ένα από τα πολλά βραβεία και τις διακρίσεις που η δημιουργός έχει κερδίσει στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, όπως στην Ετήσια Διεθνή Έκθεση Χαρακτών στο Κιότο της Ιαπωνίας, στην Ετήσια Διεθνή Έκθεση Χαρακτών στην Στοκχόλμη της Σουηδίας, στην Διεθνή Biennale Χαρακτικής στην Ταϊπέι της Ταϊβάν, στη Διεθνή Έκθεση Καλών Τεχνών στην Ουκρανία κ.ά. Έχει πραγματοποιήσει 25 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Χανιά, Ρέθυμνο, Κέρκυρα, Ζάκυνθο) και στο εξωτερικό (Γερμανία, Νότιος Αφρική, Βοσνία) και έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από 100 ομαδικές εκθέσεις, οι περισσότερες διεθνείς.

Ο επίκουρος καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Θάνος Χρήστου, γράφει για το έργο της Άριας Κομιανού: «“Ολόκληρη η ζωγραφική αποτελείται από πράγματα που παραλείπονται κι από πράγματα που τονίζονται” είχε πει ο Γκόγια. Και στο έργο της Κομιανού αυτό μοιάζει να είναι βασική αρχή, το στοιχείο που κάνει το έργο της ομιλητικό, σύγχρονο, μεστό περιεχομένου. Δεν τις χρειάζεται να εξαντληθεί σε περιγραφές, δεν έχει ανάγκη τον εντυπωσιασμό, δεν επικαλείται το αυτονόητο. Προχωρά με μια βασανιστική επιμονή στην αποκάλυψη της αλήθειας της μέσα από το δύσκολο δρόμο της συνεχούς αναζήτησης, της αδιάκοπης εργασίας, της επιτακτικής ανάγκης της να εκφραστεί. Και αυτή η γνήσια φωνή δικαιώνεται δίχως άλλο από το τελικό αποτέλεσμα, το πλήρες νοημάτων και έμφορτο εκφραστικής δύναμης».

Τα «Cityscapes» της Βίκυς Τσαλαματά στο Λουξεμβούργο

Αντιπροσωπευτικά έργα από την πρόσφατη δουλειά της, τη μεγάλη ενότητα Αστικά Τοπία (Cityscapes), παρουσιάζει στην Γκαλερί Lucien Schweitzer στην πόλη του Λουξεμβούργου, από 7 Μαϊου έως 8 Ιουνίου, η διακεκριμένη χαράκτρια, Επίκουρη Καθηγήτρια στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Βίκυ Τσαλαματά. Ακαταπόνητη ερευνήτρια των τεχνικών και των εκφραστικών μέσων της χαρακτικής, η επίκουρος καθηγήτρια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, θεωρείται ότι από κοινού με άλλους, ανήσυχους Ελληνες και ξένους χαράκτες, ώθησαν την χαρακτική τέχνη πέρα από τα παραδοσιακά της όρια, εμπλούτισαν τη δυναμική της και ανανέωσαν την εικόνα της. Η ενότητα «Cityscapes» παρουσιάζεται στο Λουξεμβούργο μετά την έκθεσή τους στο Μουσείο Τεχνών του Györ στην Ουγγαρία και αποτελείται από πέντε σειρές έργων με τίτλους «Ουτοπικές Πόλεις», «Γραφές του Δρόμου», «Σινικό Τείχος», «Φιγούρες» και «Εφήμερα Τοπία». Οι χαρακτικές μήτρες, συνδυάζονται με ψηφιακές εκτυπώσεις και τις φωτογραφίες αστικών τοπίων που η Τσαλαματά πήρε στα ταξίδια της στην Κίνα, την Ιταλία και το Λουξεμβούργο.

Στο νου του Βαγγέλη Δημητρέα

Η γνώριμη ατμόσφαιρα της ζωγραφικής του ομότιμου καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης Βαγγέλη Δημητρέα κυριαρχεί και στην έκθεση της πρόσφατης δουλειάς του της περιόδου 2002-2008, η οποία θα εγκαινιαστεί την Πέμπτη 7 Μαΐου, στις 20.00, στην αίθουσα τέχνης «Εκφραση-Γιάννα Γραμματοπούλου» (Βαλαωρίτου 9α, στο κέντρο της Αθήνας). Τα θέματά του είναι συνήθως ανθρώπινες μορφές, οι οποίες αποκτούν το νόημά τους με τη συνέργια και των υλικών, τα λάδια, τη σινική μελάνι, τις μεικτές τεχνικές. Ο επιμελητής της έκθεσης Χρήστος Θεοφίλης, σημειώνει τις διαρκείς μεταπλάσεις, τις συνθετικές αλλαγές, κάποτε και τη διάλυση της φόρμας και τη χαρακτηριστική χρήση του μαύρου χρώματος σε πολλά έργα του Βαγγέλη Δημητρέα και παρατηρεί: «Νομίζω ότι έχουμε ένα ύφος πυκνό και ιδιαζόντως προσωπικό». Όπως εκμυστηρεύεται ο ίδιος ο ζωγράφος, «η όποια “κοσμοθέαση” του καλλιτέχνη απαιτεί διαρκή αναζήτηση, θα μπορούσα ίσως να πω, βασανιστική έρευνα για να στηριχτεί μορφοπλαστικά, για να κατακτηθεί η αξιοπιστία της φόρμας, και αυτό δεν οδηγεί αναγκαστικά σε έναν άδειο φορμαλισμό».